De Trans Mongolië Express deel 2

Vanaf Irkutsk zijn we weer in de trein gestapt, ditmaal zonder oponthoudt. De trein was qua indeling precies hetzelfde, al kon je aan de dekens en teksten merken dat het meer Mongoolse invloeden had. Waar we tijdens het eerste traject nog tussen de Russen zaten, waren hier de locale bevolking en touristen van elkaar gescheiden. We zagen we de Russen met heel veel bepakking, voornamelijk schoenen ed, instappen, om hun waar hoogstwaarschijnlijk eregsn anders tegen een betere prijs te verkopen. Ook wij troffen extra waar aan. In onze coupé stond een grote doos bananen, waarvan de dames verantwoordelijk voor onze wagon gelijk duidelijk maakte dat die van hun was. Blijkbaar wilden ze een extra zakcentje verdienen.

De reisdag in de trein stond vooral in het teken van de grensovergang. Nadat het landschap van vooral veel berkenbomen was overgegaan in meer uitgestrekte vlaktes bereikten we het punt waar we Rusland uit gingen. Er kwamen beamten de trein in om de paspoorten en visa te checken. Dit bleek zich later nog 2 keer te herhalen, plus dat er een controle van onze coupé plaatsvond op verboden goederen. We moesten buiten wachten en de beamten schroefden alle mogelijke luiken open. Alles bleek in orde. Na 5 uur was het Russische circus voorbij en reed de trein weer een stukje verder richting de Mongoolse grens. Gelukkig ging toen het toilet weer even open. Deze gaat bij elke lange stop gedurende de stop en een half uur van te voren en erna dicht.

Bij de Mongoolse grens werden weer de paspoorten gecontroleerd, de luiken open getrokken en de ingevulde briefjes gestempeld. Dit duurde gelukkig maar 2.5 uur. Nadat we verder reden kwamen de dames van de trein nog even checken of de bananen er nog waren. Deze hadden de controles doorstaan. De volgende ochtend om 6 uur kwamen we aan in Ulan Bator, de hoofdstad van Mongolië. Hier hadden we van te voren een tripje geboekt naar het Terjl National Parc, om het authentieke leven in een gertent te ervaren. Door een driver werden we opgepikt en na wat asfaltwegen kwamen we al snel op zandwegen terecht. We reden een behoorlijk eind het park in.

Op een gegeven moment stopte de driver op een plek waar geen gertent te bekennen was. Het bleek dat hij normaal gesproken door een rivier verder rijdt, maar omdat het water te hoog stond was dat geen optie. We moesten zelf lopen, over bruggetjes en boomstammen over het water, waarna we werden opgehaald door een ossenkar! De backpacks op de kar, wij aan de zijkanten een daar gingen we. Een half uur verder kwamen we aan bij onze gertent, waar we met z'n 4en in konden slapen. In het midden een kacheltjes, zodat je 's avonds als het koud wordt het vuur aan kunt maken. Verder was en geen stromend water en geen elektriciteit. Het toilet was een gat in de grond (dus omgeven met vliegen en een behoorlijke stank) en jezelf wassen deed je met water uit de rivier dat je in een bak goot en dat water vervolgens met een klein bakje over je heen gooide. Behoorlijk back to basic dus. Daarentegen werden alle maaltijden verzorgd, en waren een welkome afwisseling na het eten in de trein. De omgeving was uitgestrekt met heuvels/bergen.

We zaten op ongeveer 2000 meter boven zeeniveau. Wilde paarden en koeien lopen er los, evenals het vee dat aan de bevolking toebehoort. Hierdoor moesten we onze gertent goed afsluiten, want het is een paar keer voor gekomen dat een koe z'n kop naar binnenstak. Doordat we ver van steden vandaan zaten hadden we 's avonds een hele mooie sterrenhemel en daarbij het geluk dat er in deze tijd van het jaar veel vallende sterren voorkomen.

Om wat van de omgeving te zien hebben we de bergen in de buurt beklommen voor een mooi uitzicht en na de positieve verhalen van Valentijn en Diederik van het paardrijden, besloten Manuel en ik (na behoorlijk wat aarzelingen van mijn kant) ook te gaan paardrijden. Ondanks dat alle paarden uit het wild komen en vervolgens worden afgericht, waren ze hartstikke mak. Echter vond de gids mijn paard te langzaam gaan en het paard van Manuel bleek spontane watervrees te hebben, waardoor we werden vastgemaakt aan zijn paard. Dat hebben we geweten. Onze gids kon geen Engels dus communiceren was lastig. Een veel gebruikt woord richting met paard bleek 'chhu!'. Na de vraag van Manuel of dat sneller betekende, dacht de gids dat wij sneller wilden. We schoten vooruit, en omdat ik nog nooit op een paard had gezeten, was dat eerst erg ongemakkelijk (we hadden ook nergens uitleg over gehad), en zag ik mezelf al van het paard vallen. Maar hoe verder we kwamen, hoe beter het ging en we hebben zelfs met de 3 paarden in galop gereden. Op deze manier hebben we weer meer van de omgeving kunnen zien.

Na twee best wel koude nachten in de gertent werden we weer met ossenkar en auto naar Ulan Bator gebracht. Daar hadden we nog een middag en avond. De middag hebben we de belangrijkste dingen in de stad bezocht, al is het geen hele bijzondere stad. Het is een mix tussen communistische gebouwen en nieuwbouw afgewisseld met tempels waar monniken rondlopen. In de avond hadden we afgesproken met een oudstudent van de vader van Diederik, die in Ulan Bator woont. Zij heeft ons meegenomen naar een uitzichtpunt over de stad en we hebben met haar typisch Mongools gegeten. Ze vertelde veel over het land en de stad. Na nog een biertje waren we een stuk wijzer en vonden we het heel leuk om met een local af te hebben gesproken.

Na een kort nachtje in Ulan Bator (waar we weer heerlijk konden douchen) stapten we weer op de trein richting Peking voor het laatste deel van de Transmongolië express. Na de uitgestrekte vlaktes van Mongolië bereikten we de grens met China. Deze grensovergang duurde wederom lang. Naast de gebruikelijke formulieren en paspoortcontroles moest de trein worden overgezet op een ander onderstel. China gebruikt een ander spoor, waardoor alle wagons inclusief reizigers omhoog werden gehezen in een hangar om vervolgens na het plaatsen van anders onderstellen de trein weer op het spoor terecht kwam. Een hele arbeidsintensieve aangelegenheid. De laatste ochtend in de trein veranderde het landschap naar bergen, veel groen, veel tunnels en langzamerhand kwam de warmte op ons af.. en daarbij de smog. We arriveerden in Beijing in een hele grote smog wolk.

We zochten ons hostel, in een soort van hutong met gezellige binnenplaatsjes, en splitsen in de middag op. Valentijn en Diederik gingen op voor de Chinese massages, wij moesten naar de Nikon shop. Onze camera was uitgevallen en wilde op geen enkele manier meer opladen. Na veel lopen door de hitte en veel zoeken bleek er een reparatieruimte in een soort van hotel te zitten. Na het uitleggen van ons probleem, bleek daaf de camera (natuurlijk) wel te werken en te laden. Het scheen dat het Russische en Mongoolse electriciteitsnetwerk de camera niet op kon laden, en door onze haast om de camera te laten maken hadden we China nog niet geprobeerd. Niet zo handig, maar gelukkig bleek alles weer te werken!

In de avond waren we door een kennis van de vader van Diederik uitgenodigd om uit eten te gaan. Patrick, diplomaat bij de Nederlandse ambassade in Beijing, en zijn vrouw Ingrid namen ons mee naar een typisch Chinees restaurant. Geen backpackerstentje naast de kant van de weg, maar een luxe restaurant in een van de hippere wijken van Beijing. Even wennen als je niet gewend bent om met stokjes te eten en geen flater wilt slaan. We hebben een super gezellige avond gehad met heel goed gezelschap en die afgesloten met cocktails op een nog hipper dakterras.

De volgende dag was de smog gelukkig volledig verdwenen en was het strak blauw. Nadat we in de trein allemaal het liedje 'nine million bicycles in Beijing' in ons hoofd gehad hadden, wilden we zelf ook graag op de fiets door Beijing. Sinds de olympische spelen heeft Beijing veel fietspaden (extra) dus dat was heel goed te doen. Langs het plein van de Hemelse vrede, mooie parken, meertjes, langs het Birds nest stadion, de Lama tempel en door de traditionele oude hutongs. Geweldige dag, maar wel ontzettend heet! We sloten de dag af op de foodmarket met onder andere gefrituurde scorpioenen en slang.

Op de tweede dag hebben we, na het regelen van treintickets voor de volgende trajecten (en dat kostte wat tijd), de verboden stad bezocht. Het was vakantieperiode en weekend, waardoor we niet bepaald de enige bezoekers waren. Het was erg mooi om te zien, maar door de drukte en hitte hielden we het niet heel lang vol. Daarna hebben we nog een bezoek bebracht aan de Silkmarket. Hier kun je voor een appel en een ei een geheel nieuw outfit scoren. Leuk om te zien, maar nog meer kilo's op de rug is niet nodig, dus we hielden het bij een zonnebril.

De laatste dag in China hebben we de Chinese muur bezocht. Ontzettend mooi en veel op en af klimmen! We hebben 3 uur op en af gelopen en hele mooie stukjes gezien. Een top afsluiting van Beijing. Vanaf morgen vertrekken Manuel, Valentijn en Diederik naar Noord Korea. Ik vertrek, als de omslachtige boeking en het simpele treinkaartje kloppen, naar Hong Kong. Daarna zijn de plannen nog onduidelijk, aangezien veel treinen volzitten door de vakantieperiode.

Foto's: http://www.flickr.com/photos/101171706@N07/sets/

English Highlights

The train from Irkutsk to Ulaan Bataar takes about 2 days. But much of this time is caught at the Russian and Mongolian border. Where the Russians left us for about 3 hours before checking our cabin and passports, and another 2 for actual checking, the Mongolian people were much faster. It 'only' took them for about 3 hours.

In Mongolia we stayed in a traditional Ger tent. Without flowting water and electricity really back to basic! The toilet was a whole in the ground. After two nights on the countryside we payed Ulaan Bataar a little visit. A connection of Diederik gave us a magnificent view over the city and showed us traditional Mongolian food. Since the soil is not good to plant vegetables, this means a lot of meat!

The next morning our train to Beijing departed at 7am. Early. Thankfully the scenery changed from berk trees into dry desert with now and then wild cattles of horses and even some camels! The evening the second border transfer went more smoothly, although the traintracks from China differ from the rest of the world so they lifted our cart on new wheels. Easy as it goes... The road to Beijing is then characterized by beautiful mountians and dry heat.

When we arrived in Beijing it was full of cloudy smog... The night another connection of Diederik showed us a great restaurant with traditional Chinese dishes. After they spoiled us with a rooftop bar in a trendy Beijing district. The days after we discovered Beijings highlights on bikes. The forbidden city, silk market, parks, olympic parc, temples and of course Tiannenmen square. One night we even tried fried scorpions on the night food market. Pictures will come end of this month since we will leave China for Nepal.

 http://www.flickr.com/photos/101171706@N07/sets/