Lovely laidback Laos

In Noord Thailand gingen we via het grens plaatsje Chiang Kong Laos binnen. Na de grensformaliteiten stapten we de slowboat op. We gingen twee dagen over de Mekong rivier varen voordat we zouden aankomen in Luang Prabang. De uitzichten vanaf de boot waren adembenemend. Rotspartijen en veel groen begroeide bergen. Af en toe was er wat activiteit aan de kant van de rivier. Er werd gevist, gewassen of kinderen waren aan de waterkant aan het spelen. Inmiddels hadden we al veel andere reizigers, Nederlanders en Belgen, ontmoet, dus terwijl ik opknapte van de voedselvergiftiging en veel lag te slapen, vermaakte Manuel zich prima met goed gezelschap en de nodige biertjes.

In Luang Prabang aangekomen hadden we het zo gezellig met de groep dat we besloten met z\'n allen naar hetzelfde hostel te vertrekken. De volgende dag gingen we met z\'n dertienen op stap naar twee watervallen. Vooral de eerste waterval, ook wel als de mooiste van Laos bestempeld, was erg gaaf. Je kon om de hele waterval heen lopen (klimmen en over glibberige trappen in het water) en je had dus van alle kanten een mooi uitzicht. In de uitloop van de waterval kon je in helder turquase water nog een duik nemen. In de avond gingen we met de groep uit eten en op stap. In de bar Utopia, mooi gelegen aan het water met kussens op de grond om lekker op te hangen en ruimte om een dansje te doen, vermaakten we ons heel goed tot half 12. De uitgaansgelegenheden in Laos hebben een avondklok, en om half 12 sluit alles. Behalve... de plaatselijke bowlingbaan. Al bowlend hebben we daar de avond afgesloten.

Omdat een grote groep wel erg druk is besloten we de volgende dag zelf weer op stap te gaan en de Unesco tempels in Luang Prabang te bezoeken. Al lopend door het stadje merkten we gelijk dat Laos een kolonie van Frankrijk is geweest door de stokbroodjes op straat met o.a. Nutella of La vache qi rite en de locals die een potjes jeux d\' boule spelen. We begrepen de Unesco status van de tempels gelijk, want ze waren echt schitterend. Dat ze in een stadje liggen met huizen die op koloniale wijze zijn gebouwd en waar veel kleurrijke bloemen het straatbeeld sieren, maakte Luang Prabang tot een heel fijn plaatsje om door heen te struinen.Voordat we vanuit Luang Prabang met de bus (en een groot deel van de groep) naar Vang Vieng vertrokken gingen we bij zonsopkomst de morning alms van de monniken bekijken. Monniken leven slechts van giften en in Laos is het gebruikelijk dat de monniken een route lopen waarbij de bevolking rijst en andere donaties geeft. In een lange rij lopen de monniken met hun mand/ketel door de stad langs de neergeknielde mensen. Als tourist mag je hier getuige van zijn mits gepast gekleed, je op afstand staat en je met de camera (flits verboden) de monniken niet uit hun doen brengt. Helaas houden veel touristen hier zich niet aan en staan ze bij dit ritueel veel te dicht met hun telelenzen op de stoet monniken. Erg jammer, maar desondanks bleef het een bijzonder ritueel om te mogen aanschouwen.

De route naar Vang Vieng liep door de bergen en we waren wederom erg onder de indruk van de schitterende uitzichten. Vang Vieng ligt schitterend gelegen aan een rivier en is omringd door karstgebergte. Dit staat in schril contrast met het dorpje zelf, dat het Lloret de Mar van Azië is. De grootste activiteit in dit dorpje is tuben. Met een binnenband drijf je over de rivier en daarbij doe je barretjes aan waar je naar binnen wordt gehengeld voor de nodige drankjes. Tot 2012 was dit zo\'n grote happening dat de vele dronken reizigers door het botsen tegen rotsen in de rivier en door verkeerde landingen van sprongen in het water het leven lieten. In 2011 waren dit er 22. Zelfs voor Laos werd dit wat te gek en daarom zijn er nog nog enkel 3 barretjes geopend en zijn er geen slingertouwen meer.

Omdat het onze 100ste reisdag was vonden we dat we deze tube-ervaring toch maar moesten uitproberen. Een klein beetje een ongemakkelijk gevoel omdat in zwembroek en bikini drijven en daarbij alcohol nuttigen compleet het tegenovergestelde is van de Boeddhistische cultuur in Laos. Maar ook wetende dat het dorp flink verdient aan de touristen, aangezien het dorp in 10 delen is opgesplitst en ze elk om de 10 dagen de tubes verhuren, gingen we er toch voor. De barretjes liggen gelijk in het begin, en naast drankjes drinken kon je je ook goed vermaken met volleybal, ping pong/beer pong of luieren in de zon. Dit hebben we dan ook gedaan, om vervolgens aan het einde van de middag, allen nog levend, de rivier af te drijven terug naar het dorpje. Vijf minuten voordat de boetetijd in ging leverenden wij keurig onze tube weer in.Omdat wij dachten dat Vang Vieng meer te bieden heeft dan alleen tuben besloten we de omgeving te gaan ontdekken. Omdat we later in Laos een scooter tour wilden doen was dit het moment om eens te kijken hoe dat zou gaan.We huurden samen een scooter. Kost bijna niks maar dan moet je ook zelf aangeven dat je een helm op wilt en blijkt de kilometerteller niet te werken, maar we gingen op pad. De rivier over en tussen de karstbergen door over de zandpaadjes door de lokale dorpjes. Even weg uit het feestdorpje en genieten van de natuur. Nadat we allebei de scooter bestuurd hadden, en we dit ook leuk vonden, waren we klaar voor de scooter tocht. De bus naar Pakse, vanaf waar we de tocht wilden maken, werd geboekt.

De tyfoon die verschrikkelijke taferelen in de Filippijnen heeft aangericht zou volgens de Amerikaanse en Nederlandse berichtgeving doorgaan naar Vietnam en Laos. Er werd gesproken over dusdanige regenval, dat het een ware natuurramp voor Laos zou worden. Met enige twijfels begonnen we daarom aan de busreis met in het achterhoofd de mogelijkheid om ergens onderweg uit te stappen. Echter, de tyfoon besloot een bocht te maken waardoor we geen enkele hinder hebben ondervonden (zoals de locals ons al voorspelden).

Na de nachtelijke busreis waarbij we met z\'n tweeën in bed in de bus sliepen (smal en uiteraard niet gemaakt voor onze westerse lengte) kwamen we in de ochtend aan in Pakse (na veel gewiebel en een matige nachtrust). We zochten gelijk een guesthouse en moterbikes voor de tocht. We vonden een betrouwbaar guesthouse dat goede scooters verhuurde waar alles het ook keurig deed. Nu elk een eigen scooter, semi geschakeld. We wilden de southern loop afleggen, over het Bolaven plateau. Dit plateau staat voornamelijk bekend om de koffie die hier verbouwd ordt. We huurden de scooters voor drie dagen en kregen een zelfgetekend kaartje mee van het guesthouse.

Daar gingen we, wat wel eventjes wennen was de eerste kilometers. Het stadje uit waarbij je moet opletten op het andere verkeer, moet schakelen, de weg moet vinden en de potholes moet ontwijken. Bij de eerste tankstop stonden de locals bewonderend naar onze scooters te kijken. \'How much you rent\' kwam er gebrekkig uit, gevolgd door \'cheeeap cheeeap\'. Ze waren onder de indruk, dat zat dus wel goed. De scooter voelde ook steeds meer vertrouwd naarmate we Pakse uitreden. Gelukkig maar, we moesten namelijk wel net zo enthousiast terug kunnen zwaaien als alle kindertjes naar ons deden. De weg bleef geasfalteerd (met hooguit wat potholes), dus voor ons beginnelingen prima te doen. We reden rustig door, de kippen, zwijntjes, koeien, honden en katten ontwijkend, en stopten onderweg voor onze eerste kop koffie, vers uit de achtertuin. Ook gingen we af en toe wat van de route af (off road) om meer lokale dorpjes te zien en om waterwalletjes te bezoeken. In de middag kwamen we aan in een knus dorpje waar we een leuk hutje vonden om de nacht door te brengen.

Dag nummer twee begonnen we met het bezichtigen van wat watervallen. De de rest van de route bleek ook langs ontzettend veel watervalletjes te komen die we, als we ze konden vinden, allemaal bekeken. Inmiddels kwamen we geen andere touristen meer tegen en stonden naast de kinderen ook regelmatig volwassen ons toe te zwaaien. Samen met de schitterende natuur om ons heen maakte dat het tot een geweldige ervaring. Totdat we een afslag namen en langzamerhand opzoek gingen naar een slaapplek voor dag twee. De weg was volgens het kaartje \'difficult\', maar volgens de verhuurder van onze scooters prima te doen als je allebei een eigen scooter hebt. Wij deelden die mening niet helemaal aangezien we door veel dikke modder heen moesten rijden berg op berg af. Een gemiddelde snelheid van 10km per uur haalden we amper. Ook de opmerking \'zoek daar maar een guesthouse voor de tweede nacht\' begrepen we niet want er was geen dorpje of huisje te bekennen. Terug gaan zagen we ook niet meer zitten, al moesten we wel snel wat vinden omdat de zon al achter de bergen verdween. Toen we eindelijk weer wat hutjes zagen boven op een berg, en we gelukkig weer wat drinken konden kopen, konden we het niet laten om te vragen of we toevallig ergens konden slapen.

De communicatie was lastig, maar met behulp van een aanwijs-plaatjes boekje begrepen ze ons. Er werd wat gewezen, waar we maar op af liepen. Met uitbeelden maakten we duidelijk dat de zon onderging en we een slaapplek zochten. We mochten wel bij de locals blijven slapen. We deden nog net geen vreugde dansje, maar waren super opgelucht dat die vriendelijke mensen ons in hun hutje lieten slapen. Er bleken in het kleine huisje (naar ons idee) twee grootouders, een moeder, 2 kleuters en een baby te wonen. Zij sliepen allemaal bij elkaar en wij mochten met z\'n tweetjes slapen. Met wat dekens werd er een bedje voor ons geïmproviseerd. Er was geen electriciteit en ook de locals uit de andere hutjes kwamen even kijken wie die twee onverwachte logees toch waren. Met handen en voeten probeerden we te communiceren, maar het was vooral high\'fiven met de kids en \'Sabaidee\' (hallo) zeggen naar de volwassenen. Zij vonden het allemaal net zo bijzonder als wij. Na een wat lastige was-sessie met regenwater kregen we koude plakrijst te eten die we voor de smaak konden dopen in chili\'s. Daarbij kregen we wat stukjes vlees die in een plastic bordje lagen waar, hoe ironisch, \'modern living\' op stond. Uiteraard aten we met de handen en het was heerlijk! Direct na het eten om 7 uur werd ons duidelijk gemaakt dat we naar bed moesten, mooi op tijd.

Nog voordat het volledig licht was stond de familie om kwart over 5 de volgende ochtend op. En wij dus ook maar. De kinderen gingen weer door met spelen op een veel te grote fiets en een amper 4 jarig jochie loopt gerust met een baby op z\'n armpje een trap af. Wij hielden ons hart vast, maar daar was het de normaalste zaak van de wereld. We maakten wat nog wat foto\'s in de omgeving en kregen ook nog een ontbijtje, exact hetzelfde als het diner. Ook in de ochtend smaakte dat prima. We schreven wat lieve woorden op een Nederlandse ansichtkaart (hoewel ze dat toch niet konden lezen) en samen met wat geld gaven we dat bij het afscheid. Het geld vonden ze niet interessant, maar de ansichtkaart des te meer. Wat een lieve gastvrije mensen en wat hebben wij het getroffen dat we daar mochten verblijven. Een echte homestay, localer kan niet.

We waren bijna vergeten dat we weer over onze favoriete modderweg verder moesten, al werd het naarmate we verder kwamen gelukkig steeds beter berijdbaar. We reden tussen de koffieplantages door en ook op deze dag bezochten we weer veel watervallen. Onderweg stopten we nog voor de beroemde koffie van koffiebonen uit de poep van de wezel. Een ware delicatesse en gelukkig in Laos prima betaalbaar en echt heerlijk. In de middag kwamen we weer aan in Pakse, de loop voltooid. We hadden in drie dagen tijdens onze scooter (off) road trip 400 kilometer gereden.

We besloten Laos af te sluiten met een bezoek aan de 4000 islands. In een deltagebeid van de Mekong rivier liggen vele kleine eilandjes, waarvan enkele bewoond. Uiteindelijk hebben we daar drie dagen besteed en slechts 2 van deze 4000 eilandjes bezocht, namelijk Don Kong en Don Det. We hebben een fietstochtje gemaakt naar een mooie waterval (ja, alweer), wat gezwommen en verder hebben we het rustig aan gedaan. Dit werd mede veroorzaakt door de nodige regen die op dag 2 viel. We hebben die dag doorgebracht in ons hangmatje op het balkon van ons houten hutje boven het water. In de middag wederom op het balkon, maar dan van onze reisvrienden Joeky en José met lekkere drankjes (fles sterk kost maarliefst 1 euro). Kortom een relaxte afsluiting van Laos op de eilanden: been there, Don Det.

Foto\'s zijn te vinden op http://www.flickr.com/photos/101171706@N07/sets

English highlights

From north Thailand we crossed the famous Mekong the first of many times. Our first days in Laos were on a slowboat on the Mekong from the border to the UNESCO World Heritage site of Luang Prabang. During this trip we met a nice group of Dutch and Flemish people. Besides beautiful temples there are some nice waterfalls you can visit around Luang Prabang.

Just 5 hours south of Luang Prabang is Vang Vieng, a small riverside village surrounded by characteristic karst mountains. The village itself is famous for tubing. Which pretty much means going down the river on a big inner tire and stop at one of the four remaining bars to get yourself hammered. Since things got a bit out of control, with to drunk people drowning in the water, the Lao people restricted the amount of bars along the river and will fine you if you get back after six. We found it a nice way to celebrate our 100th day travelling.

A nightbus brought us then in Pakse where we rented moterbikes to do the southern loop across the Bolaven plateau. A scenic tour with many waterfalls, one even more beautiful than the other. The second day we got a bit over confident and with a sunset coming, no water left and low on gas there was no guesthouse around to take us in. Fortunatly, at a small hamlet of five huts, we could buy water and with the help of our point it book some local people were willing to take us in for the night. They provided us a simple but decent meal and a beautiful atmosphere to spend the night (which starts at 18.30 since there is no electricity and lasts until 5.15 when the children start playing again.) We covered 400 km in 3 days.

Our final stop in Laos was at the 4000 islands near the Cambodian border. Here is where the Mekong stretches and creates beautiful little islands, some of which are inhabited. We chilled along the water with a bottle of local whiskey for one euro (sorry dad), cycled two islands connected by a former railway bridge and visited the biggest waterfalls of South East Asia which devides the lower Mekong regions from the upper Mekong regions.

The night before we left for Cambodia we were treated an amazing thunder and lightening show over the Mekong.

For photo\'s of our trip visit http://www.flickr.com/photos/101171706@N07/sets