Roadtrip downunder

Hij is wit, met een paar roestplekjes, 2.7 meter hoog, heeft ruim 600.000km op de teller (toch zo'n 14x meer de wereld om dan wij) en hij biedt 3 slaapplekken. Onze campervan is een tikkeltje oud, rijdt (comfortabel) maximaal 80km per uur, lekt een beetje zodra het regent, maar verder is het onze trouwe bak die ons langs de oostkust van Australië tourt. De trip start in Cairns en eindigt 3.5 weken later in Sydney. De highway langs de kust waar het eerste deel van de route overheen gaat is een tweebaansweg die door de heuvels slingert en waar je ook gerust delen 40km per uur rijdt. Wat een verschil met Azië. Het is rustig op de weg, iedereen houdt zich aan de verkeersregels en de wegen liggen er of prima bij of ze zijn druk bezig met wegwerkzaamheden om het weer in een prima staat te krijgen.

Nadat we onze backpacks hebben geleegd in de bagagebakken onder de banken en die voor ruim 3 weken opbergen en vervolgens de noodzakelijke eerste boodschappen en ook een tentje hebben ingeladen, rijden we naar onze eerste overnachtingsplek. Het rijden aan de linkerkant went snel, al is het voor Robert Jan iets meer wennen dan voor ons aangezien wij al eerder links hebben gereden. We starten op een betaalde camping. Een schot in de roos want we werden door de receptioniste overladen met handige informatie en ze boekte een trip naar het Great Barrier Reef voor ons dat eigenlijk voor de aankomende 7 dagen vol zou zitten.

We touren eerst nog een dag naar het noorden. Een schitterende route langs de kust met de meest idyllische stranden waar verder niemand te bekennen in. Vervolgens duiken we voor een mooie wandeling het tropische regenwoud in, waar we ons verbazen over al het dichtbegroeide groen. Na een verfrissende duik in kristalhelder water rijden we via de binnenlanden terug en zoeken we een overnachtingsplek voor backpackers begrippen, gratis dus. Waar je denkt dat je overal in Australië mag wildparkeren, kom je van een koude kermis thuis. Het is erg lastig en een beetje improviseren om een plek te vinden waar geen bordje staat met 'no camping, fine $2000'. Gelukkig vonden we nog een mooi plekje, waar het bordje ontbrak.

Dan is de dag op het Great Barrier Reef gekomen. Vanuit Cairns vertrekken we met een oude visserboot richting het rif. De boot schudt flink, maar gelukkig voelen we ons allemaal goed. We zouden twee stops maken op verschillende plekken op het reef en we besloten op de eerste plek te gaan duiken. Robert Jan ging voor een introductieduik en wij voor onze eerste duik na onze padi. Voor de zekerheid gingen we met gids, het was tenslotte 3 maanden geleden. we deden onze duikflessen om en het voelde al snel weer vertrouwd. Alles werd geregeld, en zelfs onze loodband (om wat beter te zinken) werd voor ons omgedaan. Iets verkeerde inschatting want ik kwam met geen mogelijkheid maar beneden. Na wat extra lood konden we gaan. Het was mooi onder water en de beleving van tussen het koraal en de vissen zijn was weer helemaal goed. En we hadden geluk, we kwamen zelfs een blacktipped reefshark tegen. Super gaaf! Hoewel er onder water allerlei tekens zijn, onder andere voor als je iets leuk vindt, was Manuel met zijn hele lichaam aan het juichen, een haai stond hoog op het lijstje! Ook de snorkelsessie daarna was weer erg bijzonder en we konden concluderen dat het een zeer gelaagde dag was.

Bij terugkomst bij de campervan waren we wel even geschrokken, de van startte namelijk niet meer. Onze grote vriend had de lichten aan laten staan. Na wat mislukte duwsessies hadden we toch echt startkabels nodig. Gelukkig duurde het niet lang voordat een vriendelijke local onze campervan weer liet ronken. Hit the road again! We tourden door met schitterende uitzichten onderweg. Velden vol suikerriet, woesttijnachtige vlaktes en langs schitterende stranden. 's Avonds zetten we de campervan weer op een gratis camping neer, met krokodillengevaar. Fijn idee als we de tent opzetten in het donker. Vaak zijn er op deze gratis kampeerplekken weinig tot geen faciliteiten, maar hier bleek weer een douche te zijn. Konden we onszelf en de vuile vaat weer een opfrisbeurt geven.

De volgende dag komen we aan in Airlie beach, de toegangsplaats tot de Withsunday eilanden. We blijven 3 dagen. De eerste dag touren we langs de kust, en komen we weer schitterende stranden tegen. Parelwit strand, en water wat alle kleuren blauw en turquoise heeft. Voor de opvolgende 2 dagen hadden we een pakkettourtje geboekt. Als we een boottocht naar de eilanden wilden boeken konden we voor 30 euro ook een half uur durende rondvlucht doen. Gezien de schitterende locatie konden we dit niet aan ons voorbij laten gaan. Dag 2 stapten we daarom een klein vliegtuigje voor 6 personen inclusief pilote in. Er stond veel wind, dus het wiebelde behoorlijk, maar de uitzichten waren adembenemend. De vele eilanden met het mooi gekleurde water was heel bijzonder om te zien. De dag erna gingen we tussen dezelfde eilanden doorvaren. De eerste snorkelsessie, want er was ook nog eens veel koraal te vinden, zorgde gelijk voor een nieuw hoogtepunt. We kwamen al snorkelend een zeeschildpad onder water tegen. Heel rustig zat het te knagen aan het koraal terwijl wij er slechts met ons drieën boven lagen te kijken. We volgden de schilpad nog toen hij lucht ging happen en daarna hebben we hem maar weer met rust gelaten. In de middag legden we nog aan op een van de witste stranden ter wereld met de toepasselijke naam white heaven beach. Zie onze foto's, hemels was het zeker. De volgende twee dagen zetten we onze campervan weer in de versnelling en touren we rustig door. We stoppen vaak bij strandjes en mooie uitzichtpunten en we barbecuen heel wat af. Overal zijn publieke, veelal gratis, gasbarbecues te vinden, waar we graag gebruik van maken. We geven behoorlijk wat geld uit aan onze excursies, maar qua boodschappen besparen we een hoop. Vlak voor sluitingstijd gaan we de stickertjes en aanbiedingen af en op die manier hebben we bijvoorbeeld voor weinig kangaroo hamburgers op de barbecue liggen.

Onze volgende stop is Fraiser Island. Dit eiland, met Unesco status, is alleen te verkennen in een tourgroep of met een four wheel drive, gezien er geen verharde wegen zijn. Tourgroepen zijn niet ons ding en het rijden in een 4wheel drive is een jongensdroom van beide mannen, dus de keus is snel gemaakt. Na het ophalen van de Toyota Landcruiser en na het veel te veel informatie gaan we richting de ferry. Zodra we van de ferry afrijden rijden we door diep mul zand. De eerste kilometers lijkt het prima te gaan en de eerste stops bij meren en in het tropische regenwoud worden gemaakt. We zitten wel eens een beetje vast maar we helpen minstens zoveel anderen uit het zand. Totdat we op een flink mulle zandweg pal in ze brandende zon volledig vast zitten. De schep komt er aan te pas en we duwen zo hard, dat de slippers diep in het mulle zand bijna kwijt raken. Met hulp van anderen lukt het met heel erg veel moeite om de auto erg langzaam vooruit te krijgen. Vlak voordat we het strand oprijden worden we door een ervaren bestuurder geholpen om toch wat lucht uit onze banden te laten lopen (wat volgens onze verhuurder nergens voor nodig was). In plaats van de 30psi (bar) die op het asfalt noodzakelijk is, bleek er maarliefst 40 in te zitten. Terwijl het volgens de ervaren man hooguit 20 op zand moest zijn. Een stuk relaxter touren we door, voornamelijk over het strand. In de avond zetten we 2 tentjes op, net op de duinrand. Met uitzicht over zee koken we onze maaltijd, terwijl ik hoop dat er geen dingo langskomt. Deze wilde beesten hebben we overdag al eens gezien, en ze kunnen in de zomerperiode agressief zijn. Terwijl het net donker werd en het begon te regen probeerden we zo snel mogelijk alle eetspullen de landcruiser in te tillen. Juist op dat onoplettende moment staat er op 2 meter afstand een dingo waar we allemaal van schrikken. We gooien alles de auto in, inclusief onszelf. Dat was iets te dichtbij.

De volgende dag staan we om 5 uur op. Deels voor de zonsopgang, maar ook omdat het strand alleen te berijden is bij laagtij. We rijden nog naar een mooi uitzichtpunt waar we vanaf hoge rotsen de zee in kunnen kijken en daar een pijlstaartrog zien zwemmen. De rest van de dag rijden we langzaam het eiland weer af, veel over het strand, om om 5 uur de boot weer te pakken. Na een reisdagje met wat leuke stranden komen we aan in Brisbane. Helaas kunnen we nergens een gratis kampeerplek vinden, dus we komen op een 'echte' camping terecht. Dat betekent wel weer een warme douche, wat op z'n tijd ook wel fijn is. De volgende ochtend beginnen we met een bezoek aan een dokter. Ik voelde me al zo'n 4 dagen ziek. Veel spierpijn in m'n lichaam, drukkende hoofdpijn, extreem vermoeid en 40 graden koorts. Voor de dokter was het gelijk duidelijk, ik zou dengue of ross river virus hebben opgelopen. Een door muggen overdraagbare ziekte waar geen medicijn voor bestaat. Een bloedtest was dus niet nodig (en niet mogelijk op zondag) en na nog 6 dagen uitzieken zou ik me weer beter voelen. Omdat ik volledige rust moest houden heb ik me de rest van de dag geïnstalleerd in een parkje en hebben Robert Jan en Manuel Brisbane verkend. Een mooie stad waar 's avonds door de mannen heerlijk werd gebarbecued met uitzicht op de skyline van Brisbane.

Na Brisbane tourden we door naar Surfers Paradise. Dit klinkt wat idyllischer dan het is. Het is een grote plaats met vele hoge gebouwen aan de kustlijn. Omdat het toevallig in de dagen dat wij er waren extreem hoge golven waren, was het ook moeilijk om een surfer te spotten. Zelfs het zwemmen in de zee ging gepaard met heel veel stroming en voor beginners was surfen geen optie. Het werden dus stranddagen met tussendoor barbecuen en biertjes in de barretjes (voor de mannen dan, ik lag uit te zieken in onze camper). Nadat we door een ranger van onze slaapplek werden gestuurd, reden we eerder dan verwacht door richting Byron Bay. In Byron Bay werd goed geralaxt. Surfen, zwemmen, uitgebereid eten, uitzichtspunten bekijken en toch nog een weer een bezoek aan de dokter. Het ging eigenlijk alleen maar achteruit met de gezondheid. Ook de dokter in Byron Bay stelde dezelfde diagnose, maar vond een bloedtest wel noodzakelijk.

Twee dagen later kwam via de mail de uitslag binnen. Dengue, malaria, ross river virus en andere voorkomende virussen waren allemaal negatief getest, echter waren andere waarden, zoals de lever, wel verhoogd waardoor ik weer een dokter moest bezoeken. Inmiddels kon ik nauwelijks nog op m'n benen staan, was de koors en hartslag veel te hoog, dus een paar uur later zat ik in het ziekenhuis. Daar werd ik heel uitgebereid getest en besloten ze mij daar te houden. Ze wisten niet wat ik had, maar mijn gesteldheid was reden om vervolgtesten te doen en mij aan het infuus te leggen.

De volgende ochtend voelde ik me mede door de vele zakken vocht vol zouten en mineralen en de verschillende antibiotica al wat beter. Tijdens het bezoekuur kwamen Manuel en Robert Jan langs met grote verhalen. Ze hadden die avond ervoor gebarbecued en bier gedronken met Australische truckers. Deze steriotype mannen vol tatoeages, met bierbuiken en grote verhalen hebben de jongens tot diep in de nacht wakker gehouden. Na het bezoekuur zochten ze naar een activiteit om de dag door te brengen. Er was in het plaatsje niet feel te doen, maar er bleek een golfbaan te zijn. Dus de middag werd besteedt op de golfbaan waar 9 holes werden bezocht. In het ziekenhuis werd die middag duidelijk dat ze mij nog enkele dagen wilden houden. Echter na de uitleg dat we aan het rondtrekken waren en over een aantal dagen een vlucht moesten halen konden ze me tegemoet komen door me na de tweede nacht te ontslaan. De bloedwaarden waren al wat beter en de koorts was verdwenen. We hebben het de rest van de dag (bewust) nog heel rustig aan gedaan en besloten de volgende dag pas weer door te rijden.

Een schitterende route langs de kust en meren bracht ons in de hunter valley, het wijngebied van het oosten van Australië. De volgende dag stond daarom een rondleiding bij een wijnboerderij op het programma. Een boeiend verhaal over het familiebedrijf en het wijnproces werd afgesloten met een proeverij (voor de heren). Na nog een bezoek aan een heel ander soort wijnboerderij, de commerciële Lindemans wijn, en de nodige mooie routes door de wijnranken, reden we door de Blue Mountains binnen. De Blue Mountains is een natuurgebied, waar vooral een grote canyon de aandacht trekt. We reden langs verschillende uitzichtspunten, de een nog mooier dan de ander. Ook de three sisters, een beroemde rotsformatie, mocht natuurlijk niet ontbreken.

Na deze mooie vergezichten reden we in de namiddag Sydney binnen. De laatste stop die we aandeden tijdens onze Australië reis. We vonden voor de laatste keer een camping en stonden de volgende dag vroeg op om de stad te bekijken. Startend bij de Harbour Bridge, waar we tevens een mooi panormagezicht over de skyline hadden, kwamen we Sydney binnen. We liepen langs het Opera House, door de botanische tuinen, langs kerken, door winkelstraten om uiteindelijk vanuit de haven een ferry te nemen naar Watson Bay. We vertrokken met een mooi uitzicht vanaf het water op de Harbour Bridge en het Opera house en we kwamen aan op een mooie plek met grote cliffen en een helder blauwe zee. We liepen wat langs de kust om vervolgens Bondi beach aan te doen. Dit strand, ook wel bekend van de life rescue programma's en heel populair bij de inwoners van Sydney, was drukbezocht. Ook wij zagen de filmploegen in actie om reddingsactie's vast te leggen. Na nog een bezoekje aan de wijk The Rocks, vooral populair bij backpackers, liepen we terug naar het centrum. Robert Jan trakeerde ons daar nog op een heerlijk diner waarna we na nog een drankje over de Harbour bridge de stad weer verlieten.

De volgende dag moesten we onze campervan opruimen en schoonmaken, en na nog een checkup bij de dokter (het ging weer goed, ze wisten nog steeds niet wat het was, en na drie weken moet de lever weer getest worden) reden we naar de verhuurmaatschappij. We namen afscheid van de camper en daarna van elkaar op het vliegveld. Robert Jan stapte in het vliegtuig naar Nederland, wij naar Nieuw Zeeland. Op naar een nieuw avontuur met nieuw bezoek en weer helemaal fit. 

https://www.flickr.com/photos/101171706@N07/sets/