Op hoogtestage in de Oriëntal Alps en op pelgrimstocht op Mount Emei

Het reizen met z'n tweetjes was begonnen. Nadat we allebei 's avonds in Chengdu waren aangekomen konden we niet uitgepraat raken over wat we allemaal hadden beleefd in de twee weekjes apart. We besloten ook, voor het eerst na een maand reizen, om de volgende dag even niks te doen. Even geen nieuwe indrukken, maar eens uitslapen, foto\'s uploaden, blogs bijwerken, wasjes draaien en nieuwe reisplannen maken. We wilden graag naar Tibet reizen, maar we kwamen erachter dat de procedure daarvoor inmiddels 15 dagen duurt. Ons eerste luxeprobleem deed zich aan. Willen we dan nog 15 dagen hier reizen? Hebben we het geld ervoor over aangezien de kosten hoger liggen dan verwacht omdat er geen andere reisgenoten zijn om de kosten mee te delen? Willen we ons Chineze visum gaan verlengen voor Tibet? Uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en besloten we om wel naar Tibet te gaan.

We hadden dus nog veel tijd voor China, om te beginnen met het ontdekken van de stad Chengdu. Chengdu zelf hadden we snel gezien, het heeft maar een paar leuke bezienswaardigheden. People's park is ons het meeste bijgebleven. In dit park komen de Chinezen bijeen om samen een spelletje te spelen, te dansen, te zingen en om thee te drinken in een van de vele theehuizen. Wij hebben onze ogen uitgekeken en ons verbaasd over de vele karaoke installaties op elke hoek, over de mannen die de oren van de theedrinkers schoonmaken (vies gezicht!) en over de advertenties waarin jonge Chinezen voor een relatie worden aangeboden door hun ouders. Als extra attractie liepen wij door het park, zodat de Chinezen ook iets hadden om zich over te verbazen.

Net buiten Chengdu bevindt zich het Panda breeding center, waar Chengdu om bekend staat. In plaats van een tour wilden wij met de bus naar deze panda dierentuin. Het vinden van de juiste bus bleek wat lastig, maar uiteindelijk is het gelukt en hebben voor nog geen 25 eurocent het park bereikt. Ze hebben ontzettend veel grote panda\'s en daarnaast ook rode panda\'s in het park die, toen wij er waren in de ochtend, net hun portie bamboo hadden gekregen. Al liggend, zittend en hangend knaagden ze tevreden aan de bamboo terwijl wij toekeken. Het was ontzettend rustig in het park, dus vaak stonden wij als enige toeristen de panda\'s te aanschouwen.

De Oriental Alps

Nadat we de hoogtepunten van Chengdu gezien hadden en we onze aanvraag voor een nieuw visum hadden ingediend hadden we, totdat we ons paspoort weer konden ophalen, de mogelijkheid om ook de gebieden buiten Chengdu te verkennen. We besloten de bergen op te zoeken om alvast te wennen aan de hoogte voordat we naar Tibet en Nepal afreizen. Om 5 uur in de ochtend (wereldreizen is zwaar;)) stonden we op om de bus te halen, die er 5 tot 6 uur over zou doen. Echter bleek er een bergpas afgesloten te zijn, waardoor we er uiteindelijk 11 uur over deden. Gelukkig was er de Tibetaanse-karaoke-techno in de bus voor wat vermaak.

In de avond kwamen we aan in Rilong, een klein plaatsje dat als toegangspoort dient voor de wandelroutes in de omgeving van Mt. Siguniang (mt four sisters), ook wel de Oriental Alps genoemd. Dit deel van China wordt al Tibet genoemd, maar het valt niet onder de officiële Tibetaanse autonome regio. Echter wapperden de Tibetaanse gebedvlaggetjes ons al vrolijk tegemoet en liepen de vrouwen in klederdracht door de simpele dorpjes waar het ruikt naar brandend hout en paardenpoep.

Het weer bleek wat tegen te vallen, veel bewolking en regelmatig regen. De eerste dag was een wandeltocht dus geen optie en hadden we noodgedwongen een acclimatiseringsdag op 3200 meter, wat best verstandig is. Het bleek op 3200 meter ook aardig koud te zijn, aangezien ze in het plattelandsgebied geen verwarming kennen. Gelukkig hadden we in de middag de mogelijkheid om wat in beweging te komen voor een kleine wandeling. De tweede dag wilden we eindelijk wel eens de bergen in. De eerste poging, vroeg in de ochtend bleek helaas letterlijk in het water te vallen. Rond een uur of 9 was het eindelijk droog en gingen we ervoor. We wilden geen (belachelijk hoge) entree betalen voor een wandeltocht, waardoor we een omweg (van 7 km heen een 7 km terug) namen om de slagboom aan het begin van de route te ontwijken. Vervolgens begon de tocht door de modderpaadjes, langs watervallen en door bosgebieden. Door de vele bewolking konden we helaas de vele besneeuwde toppen om ons heen niet zien, maar we hadden de 9 uur wandelen op hoogte in de benen.

De volgende dag vertrokken we voor onze tweede tocht aan de andere kant van de berg en kwamen de eerste zonnestralen tevoorschijn. Ook hier wilden we de slagboom ontwijken en maakten we wederom een omweg. Deze tocht bleek wat pittiger te zijn. Met de kilometers van de vorige dag in de benen, de hoogtemeters die we maakten en de modderige paden veroorzaakt door de regen van de afgelopen dagen hadden we het zwaar. Er was geen duidelijke route, waardoor we in het begin veel verkeerde paadjes in liepen. Samen met de modderheuvels waar het soms 2 meter omhoog en weer 1 meter terug betekende was het kletsen gestopt. Het enige dat we nog hoorden was het ruizen van de rivier, onze snelle ademhaling, onze voetstappen en af en toe een een kreet als we uitgleden. Maar zodra we de witte toppen om ons heen zagen kon er gelukkig weer een glimlach vanaf, het was schitterend! Uiteindelijk stegen we naar 3900 meter om weer wat af te dalen naar een bergmeer op 3800m. Op de terugweg namen we een iets andere route, waardoor we ook weer andere bergtoppen zagen, de een nog mooier dan de ander.

Moe maar absoluut voldaan kwamen we na dik 9 uur weer terug bij ons hostel. Net aangekomen Chinezen die ook in ons hostel verbleven zagen hun kans schoon om met Westerlingen in contact te komen en boden ons direct drank aan. Een van de slechste dingen die je kunt doen na een dergelijke inspanning en bij het verblijven op hoogte is alcohol drinken, maar we weten allemaal dat afslaan onbeleefd is, dus we moesten er aan geloven. De eerste rijstwiskey shotjes werden genuttigd. Maar het hield niet op, er kwam meer wiskey, gevolgd door lokale kersenwijn en bier. Om half 8 voelden wij ons al aangeschoten en het simpele Engels dat we gebruiken om met de Chinezen te communiceren werd zo simpel dat we elkaar soms niet meer begrepen. Gelukkig bleken de Chinezen om half 9 naar bed te willen. We zeiden tegen elkaar dat we dan nog ons biertje op zouden drinken en het verstandig was om dan ook maar ons bed in te duiken. Echter bleven de Chinezen zitten, maar zeiden ze nogmaals dat ze naar bed zouden gaan. Na nog twee minuten maakten ze ons duidelijk dat de \'gasten\' (dat bleken wij te zijn) eerst hoorden te vertrekken in hun cultuur. Mooi op tijd vertrokken wij richting bed, op voor weer een koude nacht!

Het was tijd om weer terug naar Chengdu te keren om ons nieuwe visum op te halen. In een naburig dorpje regelden we een jeep die ons over de bergpassen weer terug zou brengen voor het zelfde bedrag als de bus. We hadden helaas wat minder geluk met de chauffeur, die een ander idee heeft bij verkeersveiligheid dan wij. In Chengdu hebben we ons nieuwe visum in ontvangst genomen en in de tussentijd hebben we een Sichuan cooking course gevolgd. Omdat het (bestellen van) eten in China elke keer weer een grote belevenis is, maar we de gerechten keer op keer heerlijk vinden, was het tijd om zelf wat vaardigheid te krijgen in de bereiding. We hebben twee gerechten bereid onder toeziend oog van een lokale kok. Het meest bijzondere ingrediënt dat we gebruikten hadden we al eerder opgemerkt, de sichuan button. Dit kruid zorgt voor een tintelende smaak in je mond (het échte mondgevoel). Voor de insiders, dit is hetzelfde kruid als in \'het bloemetjes shotje\' in de Chupitos bar. Uiteraard hebben we wat ingeslagen om mee naar Nederland te nemen. Leuk om zelf weer eens achter de pannen te hebben gestaan.

Mount Emei

Tot het vertrek naar Tibet hadden we nog ruimte voor een ander tripje. We besloten naar Mount Emei af te reizen. Mt. Emei is 1 van de 4 heilige boeddhistische bergen in China. De top van de berg ligt op 3077 meter en de bosrijke berg biedt plaats aan talloze tempelcomplexen. Het dorpje aan de voet van de berg ligt op 500 meter en je hebt de keuze om van daaruit de berg te bezoeken met de bus en een kabelbaan, wat de Chineze toeristen doen, of de berg op te wandelen. Daarbij heb je een lange of een korte wandeling, waar we kozen voor de lange wandeling. De wandeling zou twee dagen duren, dus de rugtas werd gevuld met voldoende drinken en benodigdheden voor de overnachting.

Dit keer konden we niet onder het toegangskaartje uit, mede omdat het erg toeristisch was en er over de gehele berg een wandelpad was aangelegd. Dus geen glibberpartijen maar een stenen pad dit keer. De eerste twee uren waren dan ook erg gemakkelijk, zeker omdat het pad afwisselend wat omhoog en naar beneden ging. Tussendoor bezochten we de vele tempels die we tegenkwamen, het leek wel een pelgrimstocht die we maakten. Na verloop van tijd ging het pad steeds meer de hoogte in. Het stenen pad was veranderd in stenen trappen, zo ver als je kon kijken. In een aardig tempo liepen we door en genoten we van de schitterende omgeving. Van de tempels, de flora en de mysterieuze bewolking die vanaf het middaguur langs de berg omhoog trok.

Ondanks de schitterende route hebben we, maar vooral ik (Ilona), de berg een aantal keren vervloekt. Op verschillende plekken op de berg heb je \'natural ecological monkey zones\'. Er is niks natuurlijks aan deze apen van gemiddeld 30 kilo aangezien ze volledig verpest zijn door de Chineze toeristen die deze apen voeren. Van te voren hadden we ons ingelezen, en we hadden daarom in het dal al bamboe stokken gekocht die als bescherming moesten dienen. Bij de eerste ontmoeting dachten we dat het wel zou meevallen. We liepen gewoon door, maar gelijk had Manuel een 30kilo zware aap op z\'n schouders zitten. Geschrokken zwiepte hij de aap met een soepele beweging ervan af, waardoor de aap wat ongelukkig op de grond terecht kwam. Dit resulteerde in een aap die de tanden ontblootte en grommende geluiden maakte. Nadat er nog een aap op z\'n tas sprong, waren we genoodzaakt om ons bij een groep aan te sluiten om de apen heelhuids te kunnen passeren. Eerst werden we verzocht nog even te wachten, aangezien het apen-spitsuur bleek te zijn en er erg veel apen op het pad zaten. Met de zogenaamde \'monkey protectors\', ingehuurde Chinezen die de apen op afstand moeten houden maar ze eigenlijk voeren, zijn we daarna stap voor stap wat verder gekomen. De meegenomen bamboe stok bleek als wandelstok effectiever dan als bescherming, aangezien de apen gerust de stok aan de andere kant vastpakten en het een soort touwtrekspel werd. Deze zone bleek de ergste zone te zijn en de apen die we daarna tegenkwamen konden we makkelijker passeren, al zorgde het keer op keer voor angstige momenten.

Na nog vele trappen te hebben bedwongen, kwamen we rond 4 uur bij een tempel aan waar we wilden overnachten. Een unieke ervaring om als toerist hier te mogen verblijven. We hadden inmiddels door geklommen tot zo\'n 2000 meter hoogte. Avondeten vond plaats om 6 uur \'s avonds in de tempel en ontbijt om 6 uur \'s ochtends. De boeddhisten die op bedevaart zijn halen blijkbaar hun energie uit al het bidden, want na al onze inspanningen vonden wij de hoeveelheid eten niet voldoende en hebben we cakejes en snickers bij moeten eten.

Tijdens de sunrise vertrokken we de volgende ochtend voor de laatste 1000 meter naar de top van de berg. Het was helder en ook al moesten we even op gang komen, hadden we al snel de pas erin. We liepen op met een Engels stel dat ook in de tempel had overnacht. Tot aan de top kletsten we door, waardoor we wat afleiding van de vele traptreden hadden. Drie uur later stonden we bij de Golden Summit, de top van de berg, en hadden we een geweldig uitzicht over besneeuwde toppen en de langzaam opkomende wolken. We hadden onze pelgrimstocht voltooid!

De dagen erna zijn we via het stadje Leshan weer teruggereisd naar Chengdu. In Leshan hebben we nog een glimp opgevangen van de grootste Buddah ter wereld (71 meter), hebben we rondgelopen in het oude stadscentrum (waar we door iedere Chinees werden nagestaard), hebben we gerelaxt met onze boeken bij de rivier en hebben we vooral veel gegeten.Op dit moment staan we op het punt om te vertrekken naar Tibet, waar we ons ontzettend op verheugd hebben! Vanuit Tibet reizen we gelijk door naar Nepal, dus daar horen jullie weer van ons

.De foto\'s zijn te vinden op;http://www.flickr.com/photos/101171706@N07/sets/

Ga naar \'sets\' om de foto\'s gecategoriseerd per blog/reisdeel te zien.

English highlights

After we travelled 10 days apart from each other we met again in Chengdu. We both endured a hard seat train ride of more than 30 hours. We were filled travelstories we both wanted to share badly, so for the first time in four weeks we took it easy.

Because we didn\'t expect that our visum for Tibet would take 15 days to be processed we had another two weeks to spend in Chengdu and around. Because of this minor bumb in the road we had to extend our Chinese visa\'s as well.Besides panda\'s and karaoke playing Chinese in Peoples Park, did Chengdu not really had something to offer.

We decided to go for our first training on high altitude. Rilong is a small Tibetian town, 250km (or 11 hours by bus due to a closed mountianpass) from Chengdu, laying in the shadow of Mount Siguniang. Although this town is already Tibetian, it is not part of the Tibetian Autonomous Region (TAR) where you need a permit. With Sunny Hostel in Rilong as our basecamp we hiked three days between the mountians with rain, clouds and sunshine.

Because the PSB office in Chengdu expected us back to pick up our renewed visa\'s we could not leave for two whole weeks. So after getting back to Chengdu we decided to travel to Mount Emei for a pelgrims hike. Mount Emei is one of the four holy mountians for buddhists in China with many monastries and nunneries spread. A two day hike from foot to top would bring us to the Golden Summit at 3077 meters. The path up were merely stairs which tested us to the limit.

In between we stayed at one of the monastries where we met a British couple (http://www.saddlepainandchowmein.blogspot.co.uk) who are cycling (!) from Xi\'an to Bangkok. After breakfast with the monks at six in the morning we hiked together with the British couple and a rising sun to the top. After some photo\'s with Chinese people we treated ourselves with a simple, but well deserved lunch with a beautiful view of snowcapped mountians, temples and a rising sea of clouds.A 53km busdrive took us back to the foot of the mountian were we stayed for another night.

On our way back to Chengdu we decided to stop over at Leshan to see the world largest Buddah (71 meter). We stayed two days exploring the town and relaxing on one of the islands in one of the three (muddy) rivers who meet at Leshan.Back in Chengdu we prepared ourselves for the highest trainride in the world. The trip to Lhasa will take two days.

After \'only\' one week in Tibet we will travel to Kathmandu in Nepal.

Pictures of our trip can be found at our public flickr account using the following link: http://www.flickr.com/photos/101171706@N07/sets/