Oneindige rijstterrassen, een rokende vulkaan en een spetterend nieuwjaar
4 januari 2014 - Jakarta, Indonesië
Indonesië begon voor ons met de beste homestay tot dan toe; we logeerden drie nachten bij Dorien in haar luxe onderkomen in (de betere wijken van) Jakarta. We sliepen op een royale slaapkamer, er was een gevulde koelkast, de huishoudster deed onze was en wij konden een duik nemen in het zwembad. Maar het leukste was natuurlijk om Dorien weer te zien en om een klein kijkje te nemen in haar leven in de drukke stad. Van te voren hadden we vele verhalen gehoord over het ontzettend grote en drukke Jakarta. Het was druk, maar dit zorgde niet voor een cultuurshok bij ons. Tijdens de eerste avond in de kroeg, waar we de vrienden van Dorien leerden kennen, allen Nederlandse expats, kwam de cultuurshok alsnog. We waren erg onder de indruk van het expatleven in Jakarta. De gewoonte waarmee over een chauffeur of huishoudster werd gepraat maakte duidelijk dat het anders is dan het leven in Nederland. Oja, dan hadden we het nog niet gehad over de nanny; allemaal heel vanzelfsprekend. Voor hun. Wij genoten van alle verhalen.
Omdat Dorien overdag werkte, trokken wij er in de stad op uit. Wij kunnen concluderen dat als je de goede tips krijgt en de leuke wijkjes opzoekt, Jakarta een erg leuke stad is. De kleuren en geuren in China Town, de overblijfselen van het Batavia verleden, een visserhaventje waar er druk gewerkt werd en alles er tussen in. We verplaatsten ons lopend, met de bus, achter op een scooter (ojek), of bij iemand achter op de fiets. Tussendoor poseerden we om de paar minuten samen met de Indo's op de foto. We kregen een China flashback, want ook in Indonesië vonden ze ons erg bijzonder. 's avonds nam Dorien ons mee naar de leukste eetgelegenheden, gezellig.
Na drie dagen was het helaas tijd om afscheid te nemen van Dorien, maar konden we de volgende bekenden alweer ontmoeten. Mijn (Ilona's) ouders en zusje kwamen ons opzoeken. We haalden ze (met chauffeur, we leren snel) op van het vliegveld en de volgende dag konden we ze alle leuke plekjes van Jakarta laten zien. Vooral het leven in het vissershaventje was een hoogtepunt van deze dag. In de namiddag namen de trein naar Bogor, 2 uurtjes verderop. Hier aten we met z'n allen voor het eerst op de straat, nasi goreng. Ons bezoek sloot zich naadloos aan bij ons backpackers leven.
In Bogor werden we de volgende ochtend opgehaald door een locale gids. We gingen de omgeving verkennen en al snel kregen we bij alle plantjes, bomen en struikjes naam en toenaam te horen. We liepen door de 'tuintjes' van de bevolking die veel zelfvoorzienend is en van rijst tot durianboom tot koffie verbouwden. Ondertussen keken we onze ogen uit, vooral naar de mooie rijstterrassen. Tegen de middag kwamen we erachter dat de mooie groene omgeving veroorzaakt wordt door de vele regen. Dit hield onze gids niet tegen om toch het programma voort te zetten en een waterval te bezoeken. Gewapend met paraplu en gehuld in poncho liepen we de eerste meters iets met tegenzin door de hevige regen. Al snel moesten we ons maar overgeven aan de regen en genoten we van de omgeving, ondanks dat we op sommige plekken tot onze knieën door het water liepen. Na wat nat klim en klauterwerk bereikten we de waterval. Een schitterende groene jungle omgeving waar het water naar beneden kletterde. Na de terugtocht bereidde onze gids de meeste heerlijke Indonesische gerechten voor ons.
De plannen die we hadden, met de trein naar Yogyakarta reizen, moesten we helaas vanwege de drukke vakantieperiode wijzigen en daardoor vertrokken we met een klein busje die kant op. De reis begon met wegen die door de bergen leidden en waar we kilometers lang theeplantages zagen. Het rijden door de bergen met het vele verkeer ging al niet erg snel, maar ook nadat we meer door de lagere gebieden reden was het ontzettend druk op de weg. Een geschaarde truck op de weg hielp ook niet mee, en de reis duurde veel langer dan voorspeld. Om 3 uur 's nachts kwamen we uiteindelijk aan bij het hotel en konden we concluderen dat de gemiddelde snelheid van die dag 25 kilometer per uur was geweest. Java is druk.
Omdat we wel even genoeg drukte hadden gezien, besloten we eerste dag in Yogyakarta de stad gelijk te ontvluchten. Met een driver gingen we richtig de kust. We zagen een ruige zee en het strand was zwart door de vele vulkanische activiteit op het eiland. We liepen wat over het strand en ook hier zijn we weer vaker vastgelegd op de foto camera's van de Indo's dan die van onszelf. Na de strandwandeling gingen we langs de visafslag waar we een aantal vissen uitzochten en vervolgens meenamen naar een restaurantje aan het strand. Daar werd de vis op verschillende wijzes bereid samen met rijst en groente. Met onze handen konden we dit vervolgens opeten en waren we al met al met 5 personen omgerekend 10 euro kwijt. En dit allemaal zonder een westerse tourist te zijn tegengekomen.
De tweede dag in Yogyakarta, tevens eerste kerstdag, gingen we de beroemde Borobudur bezoeken. De Borobudur is de grootste Boeddhistische tempel ter wereld en een grote toeristenattractie Indonesië. Omdat we de grote touristengroepen wilden ontwijken stonden we om 6 uur 's ochtends al voor de poort. Met paraplu bezochten we deze indrukwekkende Boeddhistische tempel in het overwegende islamitische Java. Na dit bezoek gingen we door naar de Prambanan, wat het grootste Hindoeïstische tempelcomplex van Indonesië is. Ook dit complex was absoluut de moeite waard om te bezoeken, al werden we nu vergezeld door vele andere touristen. In de middag deden we rustig aan en zochten Janine en ik nog een massagesalon op. Ondanks onze vraag voor een rugmassage, lagen we al snel half naakt op onze rug op de matjes. Had iets te maken met de taalbarrière. Laat in de avond stonden we met alle bagage op het treinstation, klaar om de nachttrein naar Surabaya te nemen. Zoals wel vaker (en Nederland is dus geen uitzondering), kwam de trein zo'n 1.5 uur te laat. We hadden een kleine 6 uur om te slapen, waar de een beter in slaagde dan de ander.
Zodra we in de ochtend het station weer uitliepen regelden we gelijk een driver die ons via een mooie route richting de Bromo vulkaan zou brengen. De eerste stop was de moddervulkaan. Er zijn verschillende meningen hoe deze vulkaan, die dagelijks 7000 tot 150.000 kuub aan modder uitstoot, is ontstaan. Een gasboring enkele honderden meters verderop of een aardbeving die in 2006 plaats vond heeft voor deze onophoudelijke modderstroom gezorgd die al vele mensen hun huis heeft doen verlaten. Je kunt op sommige stukken het dak van de huizen nog zien. Achter op een scootertje (ojek) reden we langs een stukje van dit gebied.
Via een schitterende bergroute kwamen we in de middag aan in Cemoro Lawang, het dorpje met een schitterend uitzicht over enkele vulkanen, waaronder de actieve Bromo vulkaan. De meeste reizigers en backpackers bezoeken de vulkaan met een tourtje, waarbij ze pas in de avond aankomen. In de middag hadden wij dus de mogelijkheid om zonder al te veel touristen een mooie wandeling vanaf ons hotel tot de rand van de Bromo vulkaan te maken. Hier kon je de krater inkijken waar af en toe grote rookwolken uit omhoog kwamen. In alle vroegte gingen we de volgende dag, samen met alle inmiddels gearriveerde touristen, met een jeep (optocht) naar een uitzichtpunt voor de zonsopgang. Dit was een schitterende zonsopgang waarbij we we uitzicht hadden op vele actieve en inactieve vulkanen.
Na het ontbijt gingen we met dezelfde driver verder en reden we in oostelijke richting langs de kust. In de middag gingen we met de auto door een nationaal park. We hadden niet op veel wildlife gerekend, maar al snel zagen we de eerste apen. Uiteindelijk zaggen we twee soorten apen, waarvan de zwarte aap erg bijzonder was, de neushoornvogel, de Javaanse pauw en de Javaanse buffel. Een mooie afsluiting van Java, want de volgende dag gingen we met de ferry de oversteek naar Bali maken.
We kwamen aan het westekijke puntje van Bali, terwijl we in het oosten moesten zijn.We wilden deze route afleggen met lokaal transport. Hoewel de ervaring leuk was, onderweg werd het gammele busje gezegend, besloten we na 30 kilometer te switchen want het tempo lag ontzettend laag. Ook Bali is druk, dus het volgende transportmiddel ging niet veel sneller, waardoor we pas in de middag aankwamen in Sanur wat onze thuisbasis werd van waaruit we Bali gingen ontdekken. We sliepen in een heus resort, waar we onze backpacks voor 8 nachten konden laten liggen. De kleding kon zelfs een tijdje in de kast.
Vlak na onze aankomst in Sanur sloot ook Robert Jan (vriend uit Nederland) zich bij de groep aan. De eerste dag op Bali begonnen we relaxt en togen we naar Kuta beach om aan het strand te liggen en te surfen. Wat wiebelig stonden we op de surfboards, waarbij Manuel de meeste progressie boekte. Aan het eind van de dag kwamen we erachter dat de zon, vooral op de witte Nederlandse huid, iets te veel haar werk had gedaan en de buiken iets te hard over de surfboards geschuurd hadden. Om wat meer van de natuur in Bali te zien stapten we de volgende ochtend bij een driver in de auto die ons de binnenlanden mee in nam. Hij snapte goed dat we graag door alle kleine straatjes wilden rijden om zoveel mogelijk van het echte Bali te zien. We kregen schitterende tempels te zien, en rond 11 uur stopten we bij een Luwak koffieplantage, waar we een thee- en koffieproeverij hadden. We eindigden deze stop met een kopje echte Luwak koffie, gemaakt van de koffiebonen uit de uitwerpselen van de wezel (zoals we in Laos ook al eens hadden ervaren). Wederom een delicatesse. Verder wandelden we door de mooie rijstterrassen, aten we met uitzicht over vulkanen en sloten we de tour af met een drankje op het strand met het zwarte zand vanwege de vulkanische activiteit.
Omdat we niet genoeg bekenden om ons heen konden verzamelen, kwamen de 'Reekies', de familie die we ontmoet hadden op de grensovergang Tibet-Nepal, 's avonds naar Sanur om samen te eten. Zij sloten hun wereldreis af, toevallig op Bali op hetzelfde moment als wij. Wat ontzettend gezellig om ze weer te zien. Allen vele reiservaringen rijker werd er weer lustig op los gekletst.
En toen brak 31 december aan. We verplaatsten ons aan het begin van de middag naar Kuta beach. Tot een uur of 4 vermaakten we ons met surfboards en bodyboards in de zee, totdat een enorme stortbui ons deed schuilen. Onder een afdakje werden de meegebrachte cola en rum gemixt en zo werden de eerste drankjes genuttigd. We liepen daarna wat door de straten waar het al helemaal vol liep met alle feestgangers. Vooral het strand stond bomvol en zodra de avond viel werden de eerste vuurpijlen afgeschoten. Het vuurwerk nam alleen nog maar toe, echter de regen ook. We deden nog een drankje in een te dure beachclub, waar we stiekem rum bij de bestelde cola in wilden gooien. Door de geheime samenwerking van Manuel en Robert Jan onder de tafel, waarbij ze geen zicht hadden op de fles, bleken ze perongeluk rode wijn en cola te hebben gemixt. Bijzondere combinatie. Na deze 'roco met ijs' kwamen we uiteindelijk weer terecht op het strand. We zaten op kuipstoeltjes onder een plastic zeil waar de regen af en toe naar binnen waaide. Maar met de hoge temperaturen en met de voetjes in het zand maakte dat niks uit. De laatste minuten voor 12 stonden we allen in de stromende regen te genieten van het vuurwerk dat een hoogtepunt bereikte en kusten we elkaar nieuwjaar.
De regen hield heel nieuwjaarsdag aan, waarbij we bij ons hotel tot boven onze enkels door het water liepen. Verder dan ons eigen dorpje om te eten zijn we die dag niet gekomen. Gelukkig klaarde het daarna weer op en hebben we weer een chauffeur geregeld die ons langs de kust van het zuidelijk schiereiland reed. Vooral de tempels op de rand van hoge rotspartijen waren erg indrukwekkend. 's Avonds ging de vrouwelijke helft van de groep nog langs de spa voor een heerlijk chocolade massage, voetbehandelingen en een gezichtsbehandeling waarbij ieder door 2 dames tegelijk werd behandeld. Dat we een fototoestel hadden meegenomen vonden de Indo's ook erg vermakelijk, en ze kleurden naar alle lust met wat extra chocolade op ons lichaam.
De volegnde dag hadden we wel weer zin in strand gekregen, dus die dag brachten we door bij Padang bay, de blue lagoon. Het water bleek helder en voor het eerst op Bali konden de snorkels weer op. Het was een waar paradijs onder water met de mooiste gekleurde vissen overal waar we keken. Ook hier werd weer gebruik gemaakt van de massagekwaliteiten van de Indonesische dames. Voor 3 euro werden we een uur op het strand gemasseerd.
De laatste dag met z'n allen gezamenlijk op Bali sloten we af met een relax cruise naar Nusa Lembogan, een eiland in de buurt van Bali. Een mooi zeilschip lag klaar in de haven waar normaal gesproken 20 personen op gaan, maar we hadden geluk dat er maar 2 andere gasten bleken te zijn. In relaxte zitzakken vaarden we de haven uit. Al snel waren we op open zee waar de golven een stuk hoger werden. Erg mooi, al moesten er wel reispilletjes aan te pas komen.
Bij het eiland aangekomen deden we een rondje met een glass bottom boot en zagen we gelijk hoe helder het turquise water was. Daarna gingen we al snorkelend het water in en was het nog mooier. We zagen er erg veel vissen, deze keer een slagje groter dan de dag ervoor. We deden nog een ritje op een banaan achter een speedboot, echter stelde de snelheid weinig voor. De lunch die vervolgens op het dek klaarstond stelde wel erg veel voor, waarbij zelfs de gevangen tonijn op het heenreis bij het buffet lag. Na nog een rondje door het dorpje op het eiland en nog meer snorkelen was het tijd om weer terug te varen. Als kers op de taart zagen we op de terugweg nog dolfijnen langs zwemmen; wat een topdag!
's Avonds gingen nog een keer uit eten bij het tentje dat eerder de week goed was bevallen en na de laatste dingetjes regelen, zoals een paar kilo souvernirs mee naar Nederland geven, namen we in de avond afscheid aangezien Robert Jan en wij om 2 uur die nacht richting het vliegveld vertrokken. Het waren twee hele gezellige weken en ook de laatste weken in Azië. Op naar een nieuw continent: Oceanië.